Tokyo

Prada, Gucci- torby ze znanymi markami to chyba pierwsze wrażenie z samolotu Amsterdam – Tokyo. Nie bez powodu Japończycy są uważani za naród fashion victimis.

Gazety chyba najdziwniejsze jakie widziałam – czytane pionowo. Japoński jest uważany za najtrudniejszy język na świecie z trzech – najtrudniejszy kanji oraz katakana i hiragena. W tym ostatnim nie wiadomo dlaczego są nazwy stacji kolejowych – ciekawe jak będziemy wiedzieli jak wysiąść na odpowiedniej?

Najdziwniejszą rzecz jaką wyczytałam dzisiaj to że jest niegrzecznie przybyć do hotelu bez zapowiedzi. Większość osób w takich przypadkach słyszy, że nie ma możliwości noclegu.

JAPONIA TO NARÓD GDZIE PODSTAWA JEST BYĆ PRZEZ KOGOŚ PRZEDSTAWIONYM i jak się to ma do niezależności? No i co z nastawieniem Ja Sama?

W Japonii podejście ja sama to załatwię kłóci się z tradycją- tutaj wszystko trzeba przez kogoś, przez polecenie.

TOKYO

Tokio wraz z trzema prefekturami to 34 mln ludzi-, to się czuje i widzi.

Najbardziej przeraźliwy jest ciągły HAŁAS- właściwie nie słyszy się własnych myśli – jak dla mnie to oni krzyczą i krzyczą z entuzjazmem z naciskiem na ostatnie sylaby. Do tego megafony i reklamy.

Wieczorem próbujemy zjeść kolację. Próbujemy to dobre bo knajpę wybierać należy pod kątem czy będziesz wstanie zamówić. Pomagają plastikowe modele- najlepiej wyglądają plastikowe jajka J

Pierwsza knajpa – dostajemy ekran samo dotykowy – wybieramy na czuja wg. Wyglądu. Trochę pomaga obserwowanie sąsiadek. Jako zakąska do piwa fasola w strączkach bardzo dobra.

Natrafiamy na festiwal tańców polinezyjskich- coś w stylu hula-hula – piknik dla mieszkańców – połączenie występów a”la kulturalnych z imprezą socjalną. Do tego stoiska z piwem i liczne YAKITORI- mięsa nabite na szaszłyk.

W automatach można kupić wszystko- niezliczone ilości przekąsek. Właściwie te automaty zajmują całe ulice , ściany.

Odwiedzamy ogromny park z chramem ten a”la grobowcem cesarza Meiji i jego małżonki. Przy wejściu ogromne TORI –bramy z drewna. Jest to grobowiec SHINTO. To starożytna religia Japonii- religia bez biblii i bez boga, czci się naturę, szczere serce……

W chromie Meiji Jingo czci się duszę cesarza i cesarzowej-bo ich ciała są w KYOTO. W centralnym miejscu widzimy modlitwę. Najpierw a”la drewnianymi chochelkami obmywa się obie ręce i usta. Po wrzuceniu monety – dwa ukłony dwa klaśnięcia i znowu ukłon.

Za 500 jenów można kupić drewniana tabliczkę do napisania modlitwy- są nimi obwieszone  całe ściany – widzimy kilka po angielsku i rosyjsku.

Właśnie odbywa się ślub – panna młoda – ubrana jest w biały strój gejszy. Buty na wielkich koturnach, potyka się. Widać że nie chodzi w nich na co dzień. Eleganckie kobiety w kimonach spotykamy tylko czasami. Wyglądają elegancko, dostojnie, jakby z innego świata. Co ciekawe prawie się nie uśmiechają. Kompletnym przeciwieństwem są nastolatki w stylu manga, Gotyckie Lolity – one chichoczą cały czas. Największa ich ilość można spotkać w JINGUBASHI- to ok. 90% ludzi na ulicach – dziwne wyraźne makijaże. Niektóre z tych dziewczyn maja ok. 8-9 lat, ale zdarzają się tez stylizowane 40-tki.
Tłum ludzi jest wszędzie. Do tego lepkie, gorące powietrze. Wiele osób rzeczywiście używa wachlarzy. W starym, tradycyjnym stylu- wachlarze składane i kolorowe plastikowe wyglądające jak duże liście. Przed słońcem noszą parasolki, już sobie wyobrażam że w Polsce ktoś wychodzi z parasolem, od razu byłby uważany za co najmniej ekscentryka.

Skrzyżowanie SHIBUYA- pamiętam je z filmu „Miedzy Słowami”

Ciekawy jest ruch- zielone światło zapala się dla pieszych z wszystkich stron – wraz z wielkimi pasami w poprzek – na kilka minut jest ono dosłownie zalane przez tłum ludzi. Do tego wielkie na kilkadziesiąt  metrów telebimy, czy tez ekrany. Każdy z nich reklamuje coś innego – razem jeden wieki kocioł.

Aby udowodnić światu że są nowocześni – Japończycy w 1958 r. wybudowali Tokyo Tower- kształtem przypomina ta paryską od której jest kilka metrów wyższa za to jest pomarańczowa. Za dnia nic specjalnego – dopiero wieczorem gdy jest oświetlona robi wrażenie – niezwykły jest jej kontrast pomiędzy tym stalowym molochem a tradycyjnymi budynkami na pierwszym planie.

FISH MARKET

Z największego na świecie rynku rybnego Tsukiji Fish Market najbardziej zapamiętałam ogromne tuńczyki leżące koło siebie i wijące się węgorze którym sprzedawca obcinał na żywca ogony.

Ogromne hale z różnymi rodzajami stworów morskich – jeżowce.

W Japonii spędziliśmy trzy tygodnie. Pierwsze wrażenie było dla mnie oszałamiające. Tak jak wcześniej pisałem USA przez wiele lat było dla mnie nr1 na świecie dopóki nie przyleciałem do Tokio . Wracając do wyjścia z samoloty kiedy poszliśmy na pociąg który miał nas zabrać do centrum Tokio i zobaczyłem zupełnie inną od naszej kulturę ludzi którzy stali w kolejce do wagonu nikt się nie wpychał nie przeciskał każdy po prostu cierpliwie stał i czekał z uśmiechniętą buzią. Kolejnym zaskakującym fragmentem była nasza pierwsza kolacja. Idąc ulica zauważyliśmy że na każdej wystawie są przedstawione plastikowe formy danego posiłku. Stwierdziliśmy że może to i lepiej niż te ich dziab ongi. W każdym razie weszliśmy do już wybranego lokalu kelner zamiast menu przyniósł nam i poda na którym mieliśmy menu z rysunkami i z którego bezpośrednio sami robiliśmy zamówienie do kuchni.

Kolejnym zaskakującym niepowtarzalnym elementem podróży była toaleta. Wcześniej czytałem o ich wynalazkach ale dopiero jak w hotelu musiałem skorzystać z XXII wieku  to  zrozumiałem jak daleko wyszli przed szereg z tą innowacja.

Ludzie byli kolejnym zaskoczeniem po pierwsze bardzo ładne kobiety przystojni mistrzyni którzy potrafili się do tego wszystkiego  gustownie ubrać wykorzystując znane na całym świecie najlepsze marki.

Tokio jako miasto wygląda oszałamiająco wieczorem i w nocy kiedy to rozbłysną neony i całe miasto jest bardzo kolorowe. Jeżeli chodzi o architekturę to jest misz masz.